Komunia, którą żyje Jezus z Ojcem, jest intymna w Jego boskości i nie oddziela się od Jego człowieczeństwa, nawet w momentach największych ciemności. Często wyobrażamy sobie Jezusa, tutaj w Getsemani samotnego, cierpiącego i opuszczonego: to jest błędne, On i Ojciec są w nas, a my w nich!Jest to prawda, którą należy widzieć w świetle Wielkanocy, dar, który wykracza poza własne zasługi i możliwości. Jest to intymne i ostateczne doświadczenie każdego chrześcijanina: nigdy nie jesteśmy sami! Ojciec nigdy nie zostawia nas samych, jest to niemożliwe; absolutna niemożność, nierozerwalnie związana z Bogiem, z Jego intymną rzeczywistością interpersonalną między Ojcem i Synem i Duchem Świętym. Jest niemożliwe, aby Ojciec mógł zostawić Jezusa samego nawet na krótką chwilę. Tak samo jak jest niemożliwe, aby ktoś z nas został sam, ponieważ jesteśmy połączeni z Bogiem w nierozerwalny sposób. To jest Boża obietnica dla nas ... jego „Tak”.
W tych dniach kontemplujemy Zmartwychwstałego Pana, który Wstępuje do Ojca, z tej góry, przez „niewidzialne Drzwi” dla naszych oczu. Jest to chwalebna manifestacja Ojca, która teraz spełnia się w pełni: „pierwej, zanim świat powstał” (J 17,5). Jezus będąc Słowem Ojca, jest TUTAJ, ponownie i wyjaśnia nam ten ewangeliczny fragment Swojej Męki, nam Swoim uczniom: „Uczyniłem to, co się Jemu podoba” (por. J 8,15-16;28-29). A my, Jego uczniowie, w świetle tych wydarzeń możemy powiedzieć wzruszeni: „Powiedziałeś to… to prawda! Pragnąłeś tego, chciałeś tego, naprawdę zrobiłeś to dla nas!”
Módlmy się w tym miesiącu, aby jak najwięcej ludzi poznało nieskończoną Miłość Jezusa.
