Drodzy przyjaciele Getsemani, niech Pan obdarzy Was Pokojem!
Na zakończenie codziennej Mszy Świętej w naszej Bazylice w Getsemani, w krótkiej chwili skupienia, dziękuję, modlę się do Pana i całuję świętą Skałę, która przyjęła najdroższą Krew naszego Zbawiciela. Z tego świętego miejsca nasz Pan obdarza nas pocieszeniami. Chciałbym podzielić się jednym z nich: woda trysnęła ze skały dla spragnionych ludzi za wstawiennictwem Mojżesza. ''Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie. Uderzysz w skałę, a wypłynie z niej woda, i lud zaspokoi swe pragnienie.'' (Wj 17,6).Nie nawiązuję do dramatycznego kontekstu, o którym mowa w Księdze Wyjścia, ale chcę podkreślić 4 aspekty warte uwagi: Mojżesz, pośrednik między Bogiem Ojcem a ludem; uderzona skała; woda, ze skały, która wypływa i gasi pragnienie; potrzebujący i wyczerpany lud.To są tylko proste aspekty, które przemawiają do każdego z nas i pomagają nam w refleksji, ponieważ Słowo Boże jest wieczne! (Iz 55,9-12) Nie istnieje czas dla tego, co jest wieczne, a wieczny jest dialog między Bogiem, a naszą duszą. W tym ogrodzie Jezus jest nowym i jedynym Pośrednikiem, który wstawia się za człowiekiem z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, sam modli się intensywniej, z ugiętymi kolanami i kroplami Krwi, które spadają na ziemię (Łk 22,44), uderzają w tę Skałę. Zbawcze działanie, które z niej wypływa, najwyższa ofiara Syna Bożego, zapoczątkowana w Wieczerniku, TUTAJ wycierpiana i dokonana na Kalwarii, jest wodą, która gasi pragnienie dusz wszechczasów! Wszyscy jesteśmy włączeni i obecni.Nasza modlitwa, o którą wyraźnie prosił Pan w tym świętym miejscu, wyraża z całą siłą i mocą dwa znaczenia: jest jak fala Jego ŁASKI, która staje się pokrzepieniem i nowym witalnym tchnieniem potrzebujących dusz; jednocześnie staje się Bożym nakazem i przestrogą dla złego ducha i wszystkich jego naśladowców, która zmusza ich do odwrotu w swoich niegodziwych projektach przeciw Bogu i ludzkości.Zapraszamy Was duchowo TUTAJ w modlitewnej łączności.W postawie adoracji lub w jakikolwiek inny sposób się modlimy, także ''uderzmy'' kolanami Skałę naszego zbawienia (Ps 94,1).
