Prowadzony przez Słowo Boże, szczególnie w dniach rozpoczynających Adwent kieruję moje myśli ku temu Świętemu Miejscu. Musze powiedzieć, że tajemnica Bożego sposobu bycia i działania mocno kontrastuje z naszym. Chciałbym zwrócić uwagę na tę krótką chwilę, która poprzedza aresztowanie Pana, na reakcję Jego uczniów i najważniejsze słowa, które Pan objawia. Tamtej nocy Paschalnej, nocy oświetlonej pełnią księżyca, Ewangelia mówi o przybyciu tłumu ludzi, żołnierzy i strażników posłanych przez arcykapłanów i starszych ludu… wśród nich jest Judasz, który całuje Jezusa i tym znakiem miłości przekształconej w zło dokonuje zdrady. Odczuwa się wielkie napięcie, sytuacja przybiera niespodziewany obrót...uczniowie czują się osaczeni, odczuwają panikę, oszołomienie i strach o Nauczyciela i wobec oprawców:“A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza i ugodziwszy sługę najwyższego kapłana odciął mu ucho” (Mt 26,51). Jezus pełen mocy powstrzymuje przemoc i zło, które się budzi: “Schowaj swój miecz do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną. Czy myślisz, że nie mógłbym poprosić Ojca mojego, a zaraz wystawiłby Mi więcej niż dwanaście zastępów aniołów? Jakże więc spełnią się Pisma, że tak się stać musi?” (Mt 26, 52-54) To pytanie Jezusa bardzo mnie dotyka: "jakże więc spełnią się Pisma". Odczytuję to jako pytanie otwarte, które gromadzi nas razem i prowadzi, w sposób bardzo pokorny. Stawia nas wobec naszej historii, która wciąż czeka, aby być wypełniona pokorną obecnością Pana (Boże Narodzenie) i zachęca nas do życia miłością, taką jaką nasz Pan objawił w swojej Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu. Zapraszam Was do modlitwy razem z nami Słowem: „Jakże więc spełnią się Pisma, że tak się stać musi?” To Słowo jest wypowiedziane do nas, jego łaska i pocieszenie, szczególnie w sytuacjach trudnych i brutalnych lub w okolicznościach, których się nie spodziewamy, abyśmy się stali jego obrazem i z jego pomocą powstrzymali zło.
Przydatne odniesienia do modlitwy: J 4, 33-34; 5, 36; 9, 4
