W tym miesiącu chcę się z Wami podzielić historią zaczerpniętą z Homilii Św. Antoniego Padewskiego. Kiedy jej słuchałem (w uroczystość liturgiczną, 13 czerwca), bardzo się wzruszyłem. Później zrozumiałem dlaczego: jest to Homilia z Wielkiego Czwartku, w której Św. Antoni, poprzez alegorię odwołuje się do Pasji naszego Pana. Jest to synteza naszego odkupienia… Jak bardzo nas umiłowałeś Panie! Także dzisiaj zbawienie jest dla całej ludzkości. Prośmy, abyśmy wypełniali Twoją wolę, abyśmy przyjęli dobro i pragnienie Pana jakie ma w stosunku do nas.
“ (...) pewien król miał złoty pierścień, ozdobiony drogocennym klejnotem, bardzo sobie miły, który spadł mu z palca do kloaki, z powodu czego bardzo bolał. A gdy nie znalazł nikogo, kto mógłby stamtąd pierścień wyciągnąć, zdziawszy szaty królewskie ubrał się w wór, i zeszedł do kloaki, długo szukał pierścienia, aż wreszcie znalazł, a znalazłszy pełen radości zaniósł do pałacu. Król to Syn Boży, pierścień - rodzaj ludzki, klejnot w pierścieniu - drogocenna dusza w człowieku. On to spadł z radości Raju jakby z palca Bożego do kloaki piekła. Nad jego zgubą wiele bolał Syn Boży, który szukał wśród Aniołów i ludzi, i nie znalazł nikogo, kto by odzyskał pierścień, gdyż nikt nie był do tego wystarczająco zdolny; i wtedy zdjął szaty, sam siebie wyniszczył, wdział worek naszej nędzy. Trzydzieści trzy lata szukał pierścienia, wreszcie zstąpił do piekieł, i tam odzyskał Adama razem z jego potomstwem, a odzyskawszy pełen radości zaprowadził ze sobą do wiecznej szczęśliwości.” (z Kazań św. Antoniego z Padwy, Wielki Czwartek)
TUTAJ w Getsemani, na tej Świętej Skale, rozważamy w milczeniu najwyższy dar naszego Pana w Najświętszym Sakramencie. Podziękujmy za Niego i odpowiedzmy Miłością w naszym codziennym życiu.
