W tych dniach poprzez święta liturgiczne jesteśmy zachęcani, aby wejść w głębię Tajemnicy Godów Pana i odkryć jak bardzo Bóg nas kocha! Gody Baranka były tematem także ostatniej niedzieli, kiedy celebrowaliśmy Uroczystość Ciała i Krwi Pana. Jeśli uważnie słuchamy (dostrzegamy / kontemplujemy / jesteśmy świadomi) zauważymy, że w każdej Mszy Świętej, słowami konsekracji (raz na zawsze) zostaje ogłaszana najwyższa ofiara Jezusa: "To jest Ciało moje ... To jest moja Krew " (Mk 14,22-24). Wszystko to mówi o Jego sposobie "przedłużania" Godów i nieskończonej Miłości do nas! Rozbrzmiewają w nas słowa: to jest Chleb Aniołów, który zaspakaja smak i pragnienia tych, którzy go spożywają! (por. Mdr 16, 20-21). Ale Pan jest obecny nie tylko w tej „godzinie” Mszy Świętej. Zaprasza nas do kontemplacji, do zauważenia Jego tajemniczej Obecności w biednych, w ludziach i narodach, w których ukryty jest Jego zniekształcony obraz, w wywyższeniu na krzyżu (por. J 3,14; 8,28; 12,32). Sam Pan identyfikuje się ze Swoim Kościołem (zgromadzeniem wiernych): „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” (Dz 9,4). My także, w naszej trudnej ale umiłowanej przez Boga historii życia, możemy rozpoznać, gdzie jest Pan, wywyższony… i powiedzieć: „To jest Ciało Jego... to jest Jego Krew.” Jest On niewinnym Barankiem, który prosi o zaufanie i modlitwę… ku Niemu, za naszych braci bliskich i dalekich.
