Drodzy Przyjaciele Godziny Świętej, niech Pan obdarzy Was pokojem!
W tych dniach zachwycił mnie obraz naszego Pana mówiącego o sobie, że: On jest „dobrym Pasterzem” i ma szczególną relację z owcami, każdą z nich woła po imieniu (!). Jest dobrze znany przez Strażnika owczarni, a owce rozpoznają Go, Jego głos! Piękny, głęboki i synowski obraz ... Wkrótce potem, po niezrozumieniu przez słuchaczy, Jezus powie: „Ja jestem bramą owiec (J 10,7); jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony- wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę ”(J 10,9). Razem z Wami zadaję sobie pytanie: co to znaczy wchodzić i wychodzić przez te „Drzwi ”?
Jeśli Pan „objawia się” jako „Drzwi”, oznacza to, że pozwala nam wchodzić i wychodzić i znajdować pożywienie, a ostatecznie dostąpić zbawienia! Bez Niego nie jesteśmy zdolni „wyjść” z grzesznego stanu w jakim się znajdujemy, bez otwarcia Jego Drzwi do Królestwa nieuchronnie pozostajemy zamknięci, sami… zagubieni! Psalm 49 dobrze opisuje, że istnienie człowieka bez Boga jest na łasce „niesprawiedliwego pasterza”, który prowadzi go prosto ku śmierci: (Są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu Ps 49 (48),15).
Wszystko to rozjaśnia Miejsce święte, w którym jesteśmy, i daje głębię „Drodze, Prawdzie i Życiu” (J 14,6), które są w Nim, dobrym Pasterzu. W tradycji chrześcijańskiej określenie „dobry” zawsze odnosiło się do Tego, który oddał swoje życie (J 10,11) od Wcielenia aż po stanie się Barankiem zabitym na Krzyżu (Odkupienie). Kontemplujemy tę siłę miłości, kochajmy usilnie tę Miłość. Pozostańmy w Nim, „kroczmy tam i z powrotem” jego drogą, jego sposobem kochania, tak jak potrafimy… wynagradzajmy „Miłości, która jest niekochana”, powiedziałby św. Franciszek z Asyżu. Niech nasza modlitwa i nieustanne prośby o dar Ducha Świętego pomogą nam zasmakować tajemnicy miłości, która zjednoczyła nas z Panem swoją pieczęcią, Krwią Człowieka- Boga (PnP 8,6-7).
