Drodzy Przyjaciele Getsemani, niech Pan obdarzy Was pokojem!
W okresie Bożego Narodzenia i na początku nowego roku mieliśmy i nadal będziemy mieć wielki dar słuchania i rozważania tajemnicy Wcielenia: Bóg staje się człowiekiem i objawia się całej ludzkości. Wiemy i widzimy na własne oczy, że część ludzkości wydaje się pozostawać obojętna i niedowierzająca wobec przyjścia Pana, który przychodzi, aby nas odkupić. W Prologu Jan Ewangelista mówi: "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. (...) W Nim było życie, a życie było światłością ludzi; światłość w ciemności świeci, lecz ciemność jej nie ogarnęła. (...) Ono było na świecie, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. (...) Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" (J 1, 1. 4-5, 10-11).
Możemy po prostu powiedzieć, że są to "rzeczy stare i wiecznie nowe!" Nie chcemy jednak skupiać się tylko na nieprzyjęciu Syna Bożego... To byłaby zawsze zbyt ludzka reinterpretacja! Skupmy naszą uwagę na nieskończonej Miłości, jaką Bóg Ojciec okazuje dając swego jedynego Syna całej ludzkości, niezależnie od tego, jaką zdolność do otwartości wykazuje ludzkość. I ten dar z cudem zaczyna w nas jaśnieć w sposób bezgraniczny w przynależności do Niego: "Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili (...) Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali, łaskę po łasce" (J 1, 12-13.16).
Jest to również wielka tajemnica, że TUTAJ, w Getsemani, jak i we wszystkich miejscach naszego odkupienia, Bóg objawia się konkretnie w sposób wzniosły i całkowicie nowy, dając samego siebie: w swojej nieskończonej Miłości, w swojej najcenniejszej Krwi, w swoim Ciele, poprzez swoją wolę... zjednoczeni z wolą Ojca zostaliśmy stworzeni jako Jego dzieci! Wraz z Janem, my także możemy chwalić Pana i mówić: "Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali, łaskę po łasce" (J 1,16).
Umiłowany uczeń pisze: "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas..." (J 1,14). Chciałbym podzielić się z Wami kilkoma pytaniami, które pozostają otwarte w poszukiwaniu naszej konkretnej odpowiedzi. Zadaję sobie pytanie: w tym nowym roku, nawet jeśli jeszcze trwa pandemia, jak możemy wszyscy pozwolić Bogu "wcielić się"? Jaki jest konkretny sposób, aby Go przyjąć, kochać, adorować i iść za Nim drogą miłości? Co stoi na przeszkodzie, abyśmy go przyjęli? Jak On "wciela się" we mnie, w naszej rzeczywistości?
Błogosławionego Nowego Roku w Panu!
