Drodzy Przyjaciele Getsemani, pokój Wam z Jerozolimy!
W tym tygodniu „wkraczamy” w Mękę-śmierć i Zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. To jest tajemnica naszego Odkupienia, jest to sedno naszej wiary, jest to wydarzenie, które pierwsi uczniowie Pana mogli z zapałem serca i wdzięcznością strzec i głosić: Obietnica Boża spełniła się w Jezus, Baranku złożonym w ofierze, On jest naszym Królem, który nas zbawił, On jest Zmartwychwstałym! Sposób, w jaki postępuje nasz Król, jest niezwykły, różniący się od wszystkich innych „królów tego świata”. W rzeczywistości często mamy skłonność do przyjmowania Go, Jego sposobu postępowania wybiórczo, „zgodnie z naszymi upodobaniami i zainteresowaniami”, czyli po prostu tylko po ludzki, według logiki należącej do tego świata! Chcielibyśmy, aby Swoją siłą i potęgą wymierzył sprawiedliwość, tymczasem Pan jest Barankiem cichym i pokornym. Dotyka mnie bardzo to, że przeżywając Mękę w sposób stopniowy coraz mniej mówi, a coraz bardziej żyje tak, jak mówił o Sobie... o Słudze Bożym (Iz 42,1-7; 49,1-6; 50, 4-9; 52, 13-53,12). Trudno jest nam to wszystko zaakceptować. Pomyślmy przez chwilę: w ciągu około 18 godzin Jezus w drastyczny sposób przechodzi od bycia doskonale zdrowym, energicznym i nietkniętym do bycia zmasakrowanym, ociekającym krwią… umiera i zostaje złożony w grobie! Te rzeczy „przerastają” nasz sposób myślenia, przeczuwania teraźniejszości lub przyszłości ukochanej osoby. W obliczu tego wszystkiego uciekamy i nigdy nie jesteśmy w stanie zaakceptować tajemnicy cierpienia, choroby i śmierci!Nie znajduję odpowiedzi poza głębokim zrozumieniem, że nie jesteśmy skazani na śmierć, Bóg stworzył nas dla radości, abyśmy razem z Nim żyli na wieki, grzech pierwszych rodziców doprowadził nas do śmierci! Dlatego, aby nas zbawić, przywrócić do życia wiecznego, Jezus musiał wziąć na Siebie grzech człowieka, doświadczył tego trudu, jako prawdziwy, ale doskonały Człowiek, z determinacją wykonał dzieło upragnione przez Ojca: Odkupienie całej ludzkości, prawdziwy Człowiek, ale także prawdziwy Bóg! Tak samo, choć w inny sposób, Najświętsza Maryja Panna uczestniczy w dziele Odkupienia!Tajemnica Paschalna widziana z ludzkiej perspektywy to porażka, rozczarowanie, wstrząsający dramat dla każdego! Jednak rozważana z perspektywy wiary jest „konieczną” drogą naszego zbawienia, zgodną z Bożym planem i myślą. Pozwólmy, aby sam Pan powiedział nam, jak bardzo nas umiłował ...Pozwólmy, aby dotarło do nas Jego pełne miłości spojrzenie. Co by nam powiedział? Pozwólmy Mu ponownie pouczać nas w sposób jaki On chce, Jego nieskończoną Miłością, która przejawia się w stosunku do nas wszystkich. Odpowiedzmy na tę miłość darem z naszego życia, w szczerości, tacy jacy jesteśmy, w naszej małości. Spójrzmy na pełnię Księżyca tej Świętej Nocy, matkę wszystkich nocy: to ten sam Księżyc, na który patrzyły Jego oczy!Pamiętamy o Was w tych świętych Miejscach, w których Pan nas odkupił, ucałujemy je także za Was. Kontemplujmy, zasmakujmy tej „Miłości, której wody wielkie nie zdołają ugasić” (por. Pnp 8,7). Odwzajemniajmy ją w ciszy i codzienności naszego życia.
Błogosławionych Świąt Wielkanocnych w Panu!
