Drodzy Przyjaciele, pokoj Wam z Jerozolimy, z Getsemani!
Okres Wielkanocny to szczególny czas, w którym mamy okazję spojrzeć głębiej na Tajemnicę Zmartwychwstania. Nie można jej poznać tylko rozumowo, gdyż okazałaby się nieosiągalna i abstrakcyjna, trzeba ją doświadczyć w codzienności, z wiarą i pokorą. „Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz - mówi Jezus do Nikodema - lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”. My także możemy odczuć powiew wiatru, ale tak jak powiedział Jezus, nie wiemy dokąd zmierza i skąd pochodzi! Na tym polega także Tajemnica Zmartwychwstania: nie możemy jej posiąść, ale jej doświadczamy i pewnego dnia sami ją przeżyjemy! Uczniowie przeżywali ją w ten sam sposób: wraz z poznawaniem Zmartwychwstałego Pana, stawali się coraz bardziej ulegli na głos i dar Ducha Świętego. Stali się „wielcy” w oczach otaczających ich osób, ale wydaje się, że o ich tajemnicy świadczy „małość” i ciągła potrzeba Zmartwychwstałego Pana.
My także jesteśmy powołani, aby umiłować Pana i pozwolić, aby piękno Zmartwychwstałego jaśniało przez nas, pomimo wszystkich trudności spowodowanych pandemią, która wywołuje w nas słowa, myśli i uczucia oddalające nas od Pan. Pozwólmy, aby to Pan mówił i aby do Niego należało ostatnie Słowo wypowiedziane do ludzi! Ma do tego prawo i tak uczyni, jeśli będziemy na to otwarci.
W tym kontekście przypomnijmy sobie, jak w starożytności Biskupi prowadzili tak zwane „mistagogiczne katechezy” chrześcijańskim neofitom, którzy dopiero co otrzymali pierwsze sakramenty. Zadaniem tych katechez było nauczanie i wyjaśnianie nowym członkom Kościoła, tego czego doświadczyli. Tak czyni Pan z nami! W Ewangelii są wyrażenia pełne światła i nadprzyrodzonej siły (to jest Jego Słowo!), które proszą o naszą zgodę, miłość i uległość, aby pozwolić Panu działać: „Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Łk 24,45-46). Inne zdanie, które mnie porusza i oświeca, znajduje się także w kontekście Wieczernika, po Ostatniej Wieczerzy i umyciu nóg. Jezus mówi do swoich naśladowców: „Czy wiecie, co wam uczyniłem?” (J 13, 12). To tak, jakby podchodząc do mnie, patrząc na mnie z miłością i wzywając mnie po imieniu, powiedział do mnie: „Zrobiłem to wszystko dla was, dla was wszystkich, moje ukochane dzieci”.
W świetle Tajemnicy Zmartwychwstania to Słowo nabiera istotnego i głębokiego znaczenia! Opowiada nam całą Tajemnicę Swojej Męki i bezgranicznej miłości do nas wszystkich. Tym, czym się z wami podzieliłem to Słowo, które ja otrzymałem. Jakie jest Słowo, które Pan Tobie ofiarował? Co chce powiedzieć o życiu każdego z nas? Jakie znaczenie kryje to Jego Słowo? Pozwólmy się Panu sprowokować! Żyjmy w komunii z Nim, tak jak Jezus, który zaświadczył o bliskiej i głębokiej więzi z Ojcem (J 5, 17-30; 10,22-30; 14,7-14).
Módlmy się za cały Kościół, za ludzkość poszukującą sensu, aby każdy chrześcijanin doświadczał coraz głębszej relacja z Panem, bardziej intymnej i żywej, słuchając tego, czego Jezus od nas pragnie w tym czasie łaski.
Pięknego oczekiwania na Zesłanie Ducha Świętego!
